Dilovası rampası… Yıllardır bölgenin kanayan yarası. Her defasında “bu son olsun” dediğimiz, ama ne yazık ki bir türlü önlem alınmayan kazalarla gündeme geliyor.
Daha geçtiğimiz aylarda bir tırın dorsesinin devrilmesi sonucu beş vatandaşımızı kaybettik.
Olay yerine gidip tehlikeyi bizzat gözlerimle gördüm, yetkililere aktardım, acilen tedbir alınması gerektiğini dile getirdim.
Ama sonuç?
Bugün hâlâ aynı noktadayız. O kazada hasar gören bariyerler hâlâ tam anlamıyla onarılmış değil, yol kenarında kazanın izleri duruyor.
Eğrilmiş, kırılmış bariyer parçaları… Adeta “ihmalin sessiz tanıkları.” Bir kaza yeri düşünün; aradan aylar geçmiş ama hâlâ izleri silinmemiş.
Bu tablo bile başlı başına, konunun ne kadar önemsenmediğinin göstergesi değil mi?
Her seferinde bu rampada meydana gelen olaylara “trafik kazası” deniliyor.
Oysa bana göre yaşananlar basit bir kaza değil, düpedüz ihmaldir.
Çünkü aynı yerde, benzer şekilde defalarca yaşanmış olaylardan ders çıkarılmıyorsa, burada kaderden değil, sorumluluktan bahsetmek gerekir.
Daha bugün bile ağır tonajlı bir tırın dorsesinden demir çubuklar yola savruldu, birçok araç hasar gördü.
Allah korusun, eğer bu olayda da bir can kaybı yaşansaydı, kim bunun hesabını verecekti?
Herkes başını öne eğip “trafik kazası” deyip geçecek miydi?
Yıllardır bu rampada nice kazalar yaşandı, nice hayatlar son buldu. Ama maalesef kimsenin umurunda değil.
Buradan bir kez daha sesleniyorum:
Bu mesele sadece bir “trafik sorunu” değil, doğrudan insan hayatı meselesidir.
Bugün önlem alınmazsa, yarın yeni bir facianın yaşanması an meselesidir.
Bir baba, bir anne, bir evlat… Bir anlık ihmal yüzünden hayattan kopuyor.
Geriye gözü yaşlı aileler, yarım kalmış hayaller kalıyor.
Ben bunu söylemeye devam edeceğim.
Çünkü her geçen gün, her ertelenen karar, yeni canların yanması demek.
Ve kimse kusura bakmasın; bu mesele artık görmezden gelinemez, ötelenemez.
Dilovası rampasında tehlike bitmedi, bitmeyecek de…
Ta ki, yetkililer gerçekten sorumluluk alıp bu sorunu kökten çözene kadar.
YORUMLAR